Często dwa podmioty, które zobowiązują się do zawarcia umowy między sobą, chcą zabezpieczyć swój interes. Dzieje się tak zwłaszcza kiedy obie strony zobowiązują się do wzajemnych świadczeń i istnieje obawa, że któraś ze stron się z nich nie wywiąże. W takim wypadku, przy zawieraniu umowy można zastosować notarialne oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji.
Akt poddania się egzekucji jest sposobem na zabezpieczenie się przed ewentualnymi problemami z drugą stroną umowy. Dzięki takiemu rozwiązaniu nie jest konieczne wchodzenie na drogę sądową. Dlatego właśnie taki wybór jest zachęcający, ponieważ spory sądowe mogą być długie i skomplikowane. Nie trzeba się martwić o udowadnianie swoich racji przed sądem, ponieważ są już one zawarte w umowie. Akt o dobrowolnym poddaniu się egzekucji pozwala na uzyskanie przez wierzyciela tak zwanego tytułu egzekucyjnego, który umożliwia rozwiązanie sporu unikając drogi sądowej.
Najczęstszą sytuacją, gdzie stosowany jest akt o dobrowolnemu poddaniu się egzekucji jest sprzedaż nieruchomości. Dzieje się tak, kiedy przy sporządzaniu aktu notarialnego nie została uiszczona pełna kwota, bo na przykład reszta będzie się finansować na kredyt. W takim przypadku stosuje się akt o dobrowolnym poddaniu się egzekucji. Inne sytuacje, w których też się sporządza taki akt to:
Mimo że najczęściej stosuje się taki akt w przypadku zobowiązania przez umowę, nie jest to jedyna możliwość. Dzieje się tak również kiedy istnieją zobowiązania prawne, wynikające np. z odszkodowania. Zobacz, jak powstają długi.
W oświadczeniu konieczne jest zawarcie wybranych informacji. Mówi o nich artykuł 777. kodeksu postępowania cywilnego. Po pierwsze należy w nim określić kto przyjmuje rolę dłużnika, a kto jest wierzycielem. Musi być w nim też pisemne oświadczenie dłużnika, że w razie konieczności automatycznie podda się egzekucji. Niezwykle ważne jest ustalenie do czego zobowiązany jest dłużnik. Zobowiązaniem takim może to być np. suma pieniędzy jaką zobowiązuje się on zapłacić lub wydanie określonych rzeczy. Co więcej, należy wskazać dokument, na którego podstawie dłużnik jest zobowiązany do zapłaty świadczenia, czyli umowę. Ważne jest, aby znalazła się w niej informacja z określeniem terminu wywiązania się ze świadczenia lub zdefiniowanie zdarzenia, od którego uzależnione jest spełnienia określonego świadczenia.
Kodeks postępowania cywilnego w artykule 777. określa rodzaje oświadczeń aktów notarialnych w paragrafie 1, w punktach 4., 5. i 6. Różnią się one m.in. zakresem świadczeń, których egzekucji możliwe jest dochodzenie.
Akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej lub wydania rzeczy oznaczonych co do gatunku, ilościowo w akcie określonych, albo też wydania rzeczy indywidualnie oznaczonej, gdy w akcie wskazano termin wykonania obowiązku lub zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie
Akt notarialny, w którym dłużnik poddał się egzekucji i który obejmuje obowiązek zapłaty sumy pieniężnej do wysokości w akcie wprost określonej albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej, gdy w akcie wskazano zdarzenie, od którego uzależnione jest wykonanie obowiązku, jak również termin, do którego wierzyciel może wystąpić o nadanie temu aktowi klauzuli wykonalności;
Różnica pomiędzy punktem 4 i 5 polega na tym, że wymaga się jedynie oznaczenia świadczenia pieniężnego (przy określeniu maksymalnej wysokości świadczenia do wysokości wymienionej w akcie lub oznaczonej za pomocą za pomocą klauzuli waloryzacyjnej). Dodatkowo, punkt 5. różni się tym, że w jego wypadku mowa jest jedynie o zobowiązaniu do zapłaty (punkt 4 stanowi także o zwrocie oznaczonych rzeczy).
Akt notarialny określony w pkt 4 lub 5, w którym niebędąca dłużnikiem osobistym osoba, której rzecz, wierzytelność lub prawo obciążone jest hipoteką lub zastawem, poddała się egzekucji z obciążonego przedmiotu w celu zaspokojenia wierzytelności pieniężnej przysługującej zabezpieczonemu wierzycielowi.
Zasadnicza różnica polega tutaj na ograniczeniu egzekucji jedynie do majątku dłużnika, na których zostało ustalone zabezpieczenie.
Paragraf trzeci zaznacza, że oświadczenie dłużnika o dobrowolnym poddaniu się egzekucji może być złożone także w odrębnym akcie notarialnym.
Kiedy wszystkie powyżej wymienione wymogi zostaną spełnione, taki notarialny akt, zawierający oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji, stanowić będzie tytuł egzekucyjny. Po tak zwanej klauzuli wykonalności, zmienia się on w tytuł wykonawczy, który uprawnia wierzyciela do rozpoczęcia określonego postępowania egzekucyjnego. Dzięki temu pomija się cały proces windykacyjny – poza momentem uzyskania klauzuli wykonalności.
Klauzulę wykonalności wydaję się na wniosek złożony przez wierzyciela w sądzie rejonowym, odpowiednim dla miejsca zamieszkania dłużnika. Kiedy wierzyciel nie może tego ustalić, powinien złożyć taki wniosek w sądzie rejonowym, na którego terenie będzie wszczynać egzekucję. Natomiast w przypadku, gdy egzekucja miała być wszczęta za granicą należy wybrać sąd, w którego okręgu tytuł został sporządzony.
Jak przebiega proces uzyskania klauzuli wykonalności? Sąd rejonowy musi zbadać, czy akt notarialny spełnia wymagania formalne, wymienione w konkretnych przepisach. Ważne jest sprawdzenie czy termin określony w akcie o obowiązku już upłynął lub czy doszło do zdarzenia, które uprawniało wierzyciela do wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Sąd sprawdza również, czy nie upłynął już termin, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności.
Określając w akcie zdarzenie, jakie uprawniałoby do wszczęcia egzekucji względem dłużnika należy udowodnić, że owo zdarzenie rzeczywiście nastąpiło. Taki dowód należy dostarczyć, aby otrzymać klauzulę wykonalności. Wierzyciel musi być w stanie przekazać dowód w formie dokumentu z urzędu lub prywatnego, który jest poświadczony urzędowo. Dlatego już przy tworzeniu aktu notarialnego należy pamiętać o tym, aby w odpowiedni sposób zdefiniować takie zdarzenie. W innym wypadku można napotkać problemy z udowodnieniem wystąpienia takiego zdarzenia, co skutkować będzie odrzuceniem wniosku. Należy też pamiętać, że egzekucji nie można ustalić do przyszłego długu. Sprawdź, jak ściągnąć dług.
Wiele osób posiada mieszkania, w których nie mieszka osobiście, a jedynie je wynajmuje w celach dodatkowego zarobku. Właśnie w tych przypadkach często można się spotkać z wymaganiami aktu o dobrowolnym poddaniu się egzekucji w razie konieczności. W ten sposób osoba, która posiada mieszkanie, może się zabezpieczyć na wypadek np. problemów z płatnością czynszu przez najemcę.
Takie oświadczenie umożliwia szybkie rozpoczęcie eksmisji takiego lokatora, a także zobowiązuje go do oddania zaległych należności. Dzieje się tak, ponieważ akt notarialny z oświadczeniem o dobrowolnym poddaniu się egzekucji jest tak samo mocny, jak wyrok sądu. To znacznie skraca czas potrzebny do przejścia do postępowania egzekucyjnego – wystarczy zwrócić się do sądu o klauzulę wykonalności.
Ten artykuł kodeksu postępowania cywilnego może używa się również w kontekście umowy o pożyczkę. Akt notarialny może zabezpieczać jej wykonanie. Jeśli dłużnik nie chciałby zwrócić pożyczonych pieniędzy, wierzyciel tak samo jak w poprzednim wypadku może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności przez sąd rejonowy. Kiedy sąd rzeczywiście przydzieli wierzycielowi klauzulę wykonalności, należy od razu przekazać tę sprawę do komornika, który zajmie się dalej działaniami związanymi z uiszczeniem dłużnej kwoty.
Do przygotowania takiego dokumentu o poddaniu się egzekucji u notariusza potrzebne jest wniesienie opłaty. Tę opłatę nazywa się taksą notarialną. Na jaki wydatek musisz się przygotować? Górna granica takiej stawki zależy od kwoty, do której dłużnik poddaje się egzekucji. Notariusze nie muszą się trzymać tej maksymalnej kwoty, mogą obniżać ceny, aby stać się konkurencyjni. Do taksy notarialnej należy doliczyć VAT oraz opłatę za wypis aktu notarialnego, która wynosi 6 zł za stronę + VAT.
Zobacz również: https://smadwokaci.pl/prokurent-spolki/
