Nasza kancelaria adwokacka posiada szeroki zakres doświadczenia w sprawach postępowania cywilnego. Zajmujemy się profesjonalną pomocą prawną w Poznaniu z zakresu prawa cywilnego. Posiadamy odpowiednią wiedzę i przygotowanie.
Prawo cywilne (łac. ius civile) – reguluje stosunki pomiędzy podmiotami prawa prywatnego i jest równocześnie głównym elementem prawa prywatnego. Nazwa “prawo cywilne” pochodzi od łacińskich słów, oznaczających “prawo obywatelskie”. Prawo cywilne wyróżnia się na tle innych norm prawnych, ponieważ między tymi podmiotami zachodzi równorzędność. Wynika z tego fakt, iż stosunek podporządkowania jednego podmiotu innemu, w prawie cywilnym nie występuje (w odróżnieniu od prawa publicznego). W prawie cywilnym nie stosuje się także bezpośredniego przymusu ze strony państwa.
W Polsce podstawowym źródłem prawa cywilnego jest Kodeks Cywilny – ustawa z 23 kwietnia 1964, obowiązująca od 1 stycznia 1965. Artykuł 1 stanowi, iż Kodeks Cywilny „reguluje stosunki cywilnoprawne”.
Prawo cywilne nie obejmuje stosunków między organami państwa, a obywatelami. Prawo cywilne obejmuje swoimi regulacjami zarówno stosunki majątkowe, jak i niemajątkowe.
Ze względu na bardzo szeroki zespół norm prawnych, prawo cywilne jest podzielone na wiele gałęzi. Podstawowymi działami prawa cywilnego są:
Do prawa cywilnego zalicza się także, znajdujące się poza Kodeksem Cywilnym prawo autorskie oraz prawo własności przemysłowej, które zbiorczo są określane jako prawo własności intelektualnej. Inne dziedziny prawa, zaliczane do prawa cywilnego, to także prawo spółdzielcze, prawo spółek, prawo pracy. Prawo cywilne obejmuje także specjalny dział – prawo handlowe, w którym zawarto regulacje dotyczące spółek osobowych i spółek kapitałowych.
Aby doszło do naruszenia dóbr osobistych, czynność musi być niezgodna z przepisami prawa i zasadami współżycia społecznego. W pierwszej kolejności warto wezwać sprawcę do zaniechania swoich działań i ewentualnego usunięcia ich skutków. W innym wypadku niezwłocznie należy skierować sprawę na drogą sądową – pokrzywdzony sam powinien wystąpić z powództwem i złożyć pozew. Należy wskazać w nim, kto dopuścił się naruszenia, wobec kogo i jakiego zadośćuczynienia domaga się osoba pokrzywdzona
W kwestii zniesienia współwłasności można zdecydować się na fizyczny podział nieruchomości między właścicielami tak, aby samodzielne lokale mieszkalne przypadały konkretnym właścicielom nieruchomości. Innym sposobem jest przekazanie nieruchomości jednej osobie. Trzecia opcja, w ramach której można doprowadzić do zniesienia współwłasności, polega na sprzedaży nieruchomości w trakcie licytacji i podziale zysków między właścicieli.
Kompensata wzajemnych zobowiązań rozumiana jest jako transakcja zawierana przez obie strony, które występują zarówno w charakterze dłużnika, jak i wierzyciela. W wyniku kompensaty wzajemnych zobowiązań przedsiębiorcy mogą skorzystać z równoległego umorzenia się wierzytelności, ale tylko do wysokości wierzytelności mającej niższą wartość. Rozliczenia bezgotówkowego można dokonać na zasadzie swobodnej umowy lub na skutek ustawowego potrącania należności.
Jeśli poszkodowany dozna uszczerbku na zdrowiu, bólu, cierpienia lub krzywdy, ma on prawo ubiegać się o zadośćuczynienie. Z kolei w sytuacji, gdy poszkodowany żąda odszkodowania, musi dojść do powstania szkody w jego majątku. Zarówno zadośćuczynienia, jak i odszkodowania można domagać się bezpośrednio od sprawcy szkody lub zwrócić się do towarzystwa ubezpieczeniowego. Aby dochodzenie roszczeń do zapłaty zakończyło się pomyślnie, niezbędne jest zebranie odpowiedniej dokumentacji.
O ubezwłasnowolnieniu częściowym mówimy w przypadku osób pełnoletnich, które potrzebują pomocy przy prowadzeniu spraw, jednak mogą kierować swoim życiem samodzielnie. W przypadku istotnych czynności prawnych wobec ubezwłasnowolnionych częściowo wymagana jest zgoda kuratora.
Z kolei do ubezwłasnowolnienia całkowitego dochodzi w sytuacji, gdy jednostka nie ma możliwości dokonywania żadnych czynności prawnych bez wiedzy i zgody ustanowionego opiekuna prawnego. Ubezwłasnowolnienie całkowite dotyczy osób, które ukończyły 13 lat i doznały poważnych zaburzeń psychicznych lub fizycznych.
Zasiedzenie nieruchomości to sytuacja, w której doszło do nabycia prawa własności przez osobę, która nie była właścicielem lub właścicielką nieruchomości. Aby do tego doszło, muszą zaistnieć następujące przesłanki: posiadanie samoistne, ciągłość posiadania i upływ okresu czasu.
Posiadaczem samoistnym określa się osobę, która czuje się i zachowuje jak właściciel nieruchomości lub ruchomości. Ciągłość posiadania oznacza z kolei posiadanie nieprzerwane, trwające w wyznaczonym czasie, który zależy od zasiedzenia w dobrej lub złej wierze. W dobrej wierze czas zasiedzenia nieruchomości obowiązuje do 20 lat, z kolei w przypadku uzyskania posiadania w złej wierze okres ten wydłuża się do lat 30.
Służebność stanowią ograniczone prawa rzeczowe, które mają na celu obciążenie cudzej nieruchomości na rzecz zwiększenia użyteczności innej. Służebność ustanawia się także po to, aby poza właścicielem, zaspokoić potrzeby innej osoby fizycznej. Zgodnie z przepisami prawa istnieje możliwość ustanowienia służebności gruntowej, osobistej lub przesyłu. Służebność może powstać na mocy umowy, orzeczenia sądowego, zasiedzenia lub decyzji administracyjnej.
Istnieją okoliczności, w wyniku których możliwe jest przedawnienie roszczeń majątkowych. Oznacza to, że po upływie określonego terminu dłużnik ma prawo uchylić się od spłaty długu. Można odmówić wywiązania się ze swoich zobowiązań finansowych w sytuacji, gdy upłynie właściwy termin przedawnienia. Kolejnym warunkiem jest brak podjęcia w tym czasie jakichkolwiek czynności przez właściciela, które mogłyby prowadzić do odzyskania należności lub niewystąpienie innych zdarzeń, przerywających bieg przedawnienia.
O rozgraniczeniu nieruchomości mowa jest wtedy, gdy pojawia się trudność w ustaleniu jej granic lub sprawa ta nie jest oczywista. Rozgraniczenie nieruchomości nie tylko pozwala na ustalenie stanu prawnego, ale również na odpowiednie korzystanie z należnych uprawnień, które są związane z konkretnym miejscem.
Do rozgraniczenia nieruchomości dochodzi najczęściej, gdy nie ustalono wcześniej granic działki, brakuje dokumentów określających położenie znaków graficznych, a także w sytuacji spornego przebiegu granic między sąsiednimi nieruchomościami.
